De Waddeneilanden zijn een belangrijk gebied voor zeehonden, met name voor de grijze zeehond en de gewone zeehond. Beide soorten zijn beschermd en hun populaties worden nauwlettend gemonitord. De Waddeneilanden zijn een belangrijke broed- en rustplaats voor deze dieren en bieden een uniek ecosysteem voor hun overleving. Wist je dat de zeehond het enige zoogdier is dat in de Waddenzee leeft en ook Nederlands grootste roofdier is?
Grote zeehond
De grijze zeehond is de grootste zeehondsoort in de Waddeneilanden, met een grootte van ongeveer 2,5 meter en een gewicht van 150-350 kg. De gewone zeehond is iets kleiner, met een grootte van ongeveer 1,5 meter en een gewicht van 90-140 kg. Beide soorten zijn goed aangepast aan het leven in de koude Noordzee en komen voor langs de kusten van Nederland, Duitsland en Denemarken.
Bescherming
Er zijn verschillende organisaties die zich inzetten voor de bescherming en het behoud van zeehonden in de Waddeneilanden. Dit omvat het monitoren van de populaties, het opvangen van zieke of gewonde dieren en het verminderen van menselijke druk op de zeehondenpopulaties. Deze organisaties hebben ook educatieprogramma’s ontwikkeld om het publiek bewust te maken van de waarde en het belang van zeehonden voor het ecosysteem van de Waddeneilanden.
In sommige gebieden zijn er beperkingen voor het bezoeken van zeehondenkolonies om de dieren niet te storen tijdens de broed- en rustperioden. Het is ook belangrijk om afval en plastic in de zee te vermijden, omdat dit een grote bedreiging vormt voor zeehonden en andere mariene dieren.
Aantal zeehonden
Het gaat behoorlijk goed met de zeehonden. Eind 2014 werden meer dan 30.000 gewone en grijze zeenhonden geteld in het hele internationale waddengebied, van Den Helder tot aan Esbjerg in Denemarken. In de jaren ’50 van de vorige eeuw werd er nog op zeehonden gejaagd en in de jaren ’70 zijn er veel gesneuveld door vervuiling. De aantallen zijn dus in het verleden veel lager geweest.
Zeehondenbaby’s
Zeehondenbaby’s afkomstig van de grijze zeehond kunnen de eerste weken van hun leven nog niet zwemmen. Dat komt door de dikke vacht die ze dan nog hebben. Deze vacht krijgen ze van moedernatuur mee omdat ze in de winter geboren worden. De baby’s van de gewone zeehond worden in de zomer geboren en heeft geen dikke vacht en krijgt direct zwemles.
Huilers
Jonge zeehonden die hun moeder kwijt zijn kunnen een huilerig geluid maken en worden daarom ook wel Huilers genoemd. Kom je dit op een van de Waddeneilanden tegen schrik dan niet direct. Het kan ook zijn dat de moeder even weg is om eten te vangen. Blijf op afstand anders durft de moeder ook niet naar haar kleine te gaan en kan je de moeder zelfs verjagen.
Zien, voelen, horen en ruiken
Boven water kan een zeehond met zijn ogen alleen van dichtbij vaag zien. Onder water gaat dat veel beter. Met zijn snorharen, die vol zitten met celletjes, weet hij de vis als voedsel goed op te sporen. Hij kan daarmee aan de beweging van het water voelen of er vis in de buurt is. Een zeehond kan ook nog eens heel goed horen met zijn vrijwel onzichtbare oren. Ook de neus van de zeehond is goed actief en zo weet de moederzeehond altijd haar kind te herkennen.
