Een weekend naar Terschelling? Jazeker, vrijdagochtend op de boot en zondag einde dag weer terug naar het vasteland. Het gevoel hebben van veel langer weg zijn geweest, dat is de kracht van een weekendje weg. En dubbel zo leuk op Terschelling!
Het was een weekend van prachtig weer, precies het juiste weekend gekozen voor een korte vakantie op Terschelling. De boot vanuit Harlingen vertrok iets na 10en in de ochtend. Heenreis kies ik altijd voor de langzame boot. Dat geeft altijd iets meer het gevoel van echt weggaan en geeft je de tijd om los te komen van de dagelijkse sleur. De reistijd met de langzame en grote boot bedraagt 110 minuten. Het was voor mij de eerste keer met de nieuwe boot (de Willem Barentsz).
Fiets huur en Meertje van Hee
Even na 12en zetten wij onze voeten op het Waddeneiland Terschelling om opnieuw te herenigen met dit fantastisch eiland (absoluut mijn favoriet uit het rijtje TV-TAS). Direct bij het betreden van het eiland kom je aan in de havenplaats West-Terschelling waar wij bij fietsverhuur Zeelen onze tandemfiets afhaalde. Een stralende dag was het, de februari winterzon was krachtig aanwezig en kleurde de duinen en naaldbomen bij het Groene strand mooi groen.
Per tandem vervolgde wij onze weg richting het dorpje Hee waar wij voor het weekend een bungalow op Terschelling hadden gehuurd. Bungalowpak de Riesen ligt pal naast het Meertje van Hee. Het dorpje Hee is eigenlijk herkenbaar door het duinmeertje. De enkele huizen die er staan ben je zo voorbij gereden.
Kijkduin Arjensduin
Na het droppen van onze spullen zijn we als eerste naar de uitkijkduin (Arjensduin) naast het meertje gelopen. Een verrassend uitzicht richting Midsland aan Zee dat prachtig gesitueerd ligt in het duinenlandschap aan de Noordzee kant. Ook het in de poldergelegen Midsland, Landerum en Formerum zijn zichtbaar met de heldere dag als vandaag. Rondom kan je het eiland goed overzien.
West-Terschelling – Kaapsduin West
Hup de tandem weer op en richting aankomst plek West-Terschelling voor een drankje. Door corona helaas de horeca enkel open voor afhaal en buiten voor de deur nuttigen. Aangekomen bij het Groene strand waar de leukste tent (De Walvis) van het eiland zit wat gekozen om de keel te strelen, helaas was alcohol uitgezonderd vanwege een gekregen waarschuwing voor het paviljoen de week ervoor.
Na het drankje omhoog gelopen naar het uitkijkpunt op de naastgelegen hoge duin voor een prachtig uitzicht over het gehele Groene strand en West-Terschelling met haar haven. Eerst kijkend over het strand richting het buureiland Vlieland zagen we hoe ver en uitgestrekt het strand was met eb. We hadden al snel bepaald de volgende dag een wandeling te gaan maken over het strand richting de westelijke punt van het eiland.
180 graden draaiend wadden we een magnifiek uitzicht over de hoofdplaats van Terschelling en de bijbehorende haven. Als snel zag ik herkenningspunten van plekken waar ik vroeger als puber al kwam om met vrienden van terras naar terras en van kroeg naar kroeg te struinen. En natuurlijk de markant aanwezige Brandaris, de vuurtoren van het eiland die overal bovenuit reikt. TIP: na het ondergaan van de zon is het leuk om een kuikduin op te lopen om het effect te zien van het enorme licht van de vuurtoren.
Aan de andere kant van de uitkijk duin vervolgden wij onze weg naar beneden om nog even voordat we terug gingen richting het huisje door de winkelstraatjes te lopen.
Het zonnetje was inmiddels al flink gedaald en zorgde voor een frisse terugtocht richting het vakantiehuis.
Wandeling Groene Strand
De volgende morgen zijn we betijds na het ontbijt vertrokken richting het Groene strand voor onze wandeling. De fietsen geparkeerd bij strandtent De Walvis en hup het strand op! Deze morgen was er een enorme dichte mist dat zorgde voor een zicht van enkele tientallen meters. Na een klein uurtje wandelen kwam er steeds meer plek voor de zon en dat gaf magische beelden. Genoeg foto’s zijn hier vastgelegd en ook de drone is meerdere keren de lucht ingegaan.
Naast een bijzondere en ook wel mysterieuze ochtend was er nog iets wat ons opviel. Tijdens de wandeling van zeker 5 uur kwamen we 4 dode zeehonden tegen, de een nog erger open geprikt door vogels dan de ander. Gelukkig ook nog levende zeehond gezien die we redelijk dichtbij op de foto konden zetten. Blijven leuke beesten die zeehonden!
Na nog een drankje te hebben gedaan bij De Walvis zijn we weer richting huisje gekeerd. Onderuitgezakt en heerlijk rozig begonnen aan de borrel en nog nagenietend van onze dag sluiten we de dag af met een bezorgde maaltijd van restaurant De Bras uit West-Terschelling.
Midsland en Formerum
De laatste dag op het eiland en die begon in dichte mist. Na het ontbijt op de fiets gesprongen voor een rondje door de duinen om vervolgens bij de bunkers uit te komen bij “Formerum aan Zee”.
Via de duinen in West aan Zee belandt, waar we bij paal 8 echt geen normaal zicht hadden door de mist. Deze mist is overigens de hele dag niet meer weggegaan. Helaas, terwijl wij berichtjes van het vasteland kregen waarop het stralend blauw was, gingen wij verder door de mist richting Midsland aan Zee waar het ongelofelijk rustig was (het was de laatste dag van de schoolvakanties en veel gezinnen stonden alweer met beiden benen op het vasteland).
Midsland
We verlaten de duinen en komen aan in de weilanden op weg naar Midsland. Een leuk maar klein dorp, met in het hart een opvallende kerk met omgrenzende begraafplaats, waar alle straten op uitkomen, ongeacht vanuit welke richting je komt.
In de “hoofdstraat” waar zich een supermarkt, winkels en horeca begeven hebben wij een coffee to go genuttigd en onze weg vervolgt naar het naastgelegen dorp Landerum. Een dorp waar je zo doorheen bent zelfs per fiets.
Formerum
Enkele minuten verder zagen wij de molen van Formerum al inzicht. Een molen die vroeger diende voor graanteelt maar dat verdween van het eiland. Een particulier kocht de molen en deze dient nu als koffiebar (daarom ook wel de koffie molen genoemd).
We vervolgen onze weg richting het strand en komen alweer snel bij de bos- en duinenrand aan. Een paar omhoog en omlaag en een keer naar links en rechts en we zien het Strandhotel Terschelling al bovenop de duin aan zee staan. We parkeren de fiets onderaan de duin en bij het strandtoegangspunt.
Bunkers in de duinen Terschelling
Wanneer je vanaf de fietsenparkeerplek in westelijke richting loopt langs de (hoge) duinen kom je de restanten van de bunkers vanzelf tegen. De bunkers stammen nog vanuit de Tweede Wereldoorlog en waren onderdeel van de 6000 kilometer lange verdedigingslinie (Atlantikwall) van de Duitsers.
De bunkers zijn veelal gedempt en een enkele loopgraven zijn nog open om je nog een beetje te kunnen verplaatsen naar die tijd.
Van fietsen en buitenlucht krijg je trek. We besloten verder te gaan voor een “on the go” lunch bij onze favoriet De Walvis. Dus op de fiets en door de duinen langs de kust helemaal weer naar West-Terschelling.
De rest van de middag hebben we bij het gehuurde huisje gezeten om nog even te ontspannen alvorens we weer de boot terugpakken naar Harlingen. We hadden de boot van half 7 ’s avonds geboekt, de snelboot die maar 50 minuten over de overtocht doet.
Dag Terschelling tot snel!
